Κάιν και Συκιά … Πατήρ & Υιός

Αν κοιτάξουμε στην Πάλαια Διαθήκη όπου περιγράφονται οι πράξεις του θεού (πατερά) και στην καινή διαθήκη όπου περιγράφονται οι πράξεις του θεού (υιού) υπάρχουν δύο συμβάντα όπου και οι δύο δείχνουν την ίδια αλλοπρόσαλλη - παράδοξη συμπεριφορά.
Απαιτούν , να συμβούν πράγματα τα οποία είναι αδύνατον να συμβούν, και όταν δεν συμβαίνουν οργίζονται. Η μονή διάφορα έγκειται στο γεγονός ότι ο πατέρας επιπλητει απλά (αν και τελικά οδηγεί τον Κάιν στο φόνο του αδερφου του), ενώ ο Υιός τιμωρεί τον ακουσίως υπαίτιο, που στη συγκεκριμένη περιπτώσει είναι δέντρο.
Ας πάρουμε λοιπόν από την αρχή τα πράγματα..,
Ο θεός της παλαιάς διαθήκης δυσανασχετεί με τον Κάιν που του προσέφερε θυσία από τους καρπούς της Γής, ενώ ο αδερφός του Άβελ του θυσιασε αρνιά , από τα πιο ευτραφή μάλιστα… Το παράλογο στην υπόθεση είναι ότι ο θεός θυμώνει παρ όλο που ξέρει ότι ο Κάιν είναι μόνο γεωργός (εργάτης γης) άρα δεν θα μπορούσε να του προσφέρει αρνιά…
Για του λόγου το Αληθές ορίστε το πρωτότυπο κείμενο της Παλαιάς διαθήκης:
Γένεσις, κεφάλαιο 4
…… β' καὶ προσέθηκε τεκεῖν τὸ ἀδελφὸν αὐτοῦ, τὸν Ἄβελ. καὶ ἐγένετο Ἄβελ ποιμὴν προβάτων, Κάϊν δὲ ἦν ἐργαζόμενος τὴν γῆν. γ' καὶ ἐγένετο μεθ᾿ ἡμέρας ἤνεγκε Κάϊν ἀπὸ τῶν καρπῶν τῆς γῆς θυσίαν τῷ Κυρίῳ, δ' καὶ Ἄβελ ἤνεγκε καὶ αὐτὸς ἀπὸ τῶν πρωτοτόκων τῶν προβάτων αὐτοῦ καὶ ἀπὸ τῶν στεάτων αὐτῶν. καὶ ἐπεῖδεν ὁ Θεὸς ἐπί Ἄβελ καὶ ἐπὶ τοῖς δώροις αὐτοῦ, ε' ἐπὶ δὲ Κάϊν καὶ ἐπὶ ταῖς θυσίαις αὐτοῦ οὐ προσέσχε. καὶ ἐλυπήθη Κάϊν λίαν, καὶ συνέπεσε τῷ προσώπῳ αὐτοῦ. ϛ' καὶ εἶπε Κύριος ὁ Θεὸς τῷ Κάϊν• ἵνα τί περίλυπος ἐγένου, καὶ ἵνα τί συνέπεσε τὸ πρόσωπόν σου; ζ' οὐκ ἐὰν ὀρθῶς προσενέγκῃς, ὀρθῶς δὲ μὴ διέλῃς, ἥμαρτες; ἡσύχασον• πρὸς σὲ ἡ ἀποστροφὴ αὐτοῦ, καὶ σὺ ἄρξεις αὐτοῦ…..

Ο Υιός τώρα , ως άνθρωπος πεινάει, βλέπει μια συκιά και πηγαίνει να βρει κάνα σύκο παρ΄ όλο που δεν είναι ο καιρός τους (ωραίος θεός). Κι ενώ όλοι θα περιμέναμε με θαυματουργό τρόπο η συκιά να γεμίσει ώριμα σύκα δεν συμβαίνει τίποτα το θαυματουργό (προς το παρόν). Ο Ιησούς πηγαίνει κοντά και η συκιά δεν έχει σύκα!!! Τότε ο θεός υιός «τα παίρνει στο κράνος» όπως λέγαμε και στο στρατό, καταριέται τη συκιά που ως εκ θαύματος ξεραίνεται (την επομένη).
Ας το επιβεβαιώσουμε και αυτό:
Κατά Μάρκον, κεφ 11
…..13 καὶ ἰδὼν συκῆν ἀπὸ μακρόθεν ἔχουσαν φύλλα, ἦλθεν εἰ ἄρα τι εὑρήσει ἐν αὐτῇ• καὶ ἐλθὼν ἐπ' αὐτὴν οὐδὲν εὗρεν εἰ μὴ φύλλα• οὐ γὰρ ἦν καιρὸς σύκων. 14 καὶ ἀποκριθεὶς εἶπεν αὐτῇ• Μηκέτι ἐκ σοῦ εἰς τὸν αἰῶνα μηδεὶς καρπὸν φάγοι. καὶ ἤκουον οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ…. ….20 Καὶ παραπορευόμενοι πρωῒ εἶδον τὴν συκῆν ἐξηραμμένην ἐκ ῥιζῶν. 21 καὶ ἀναμνησθεὶς ὁ Πέτρος λέγει αὐτῷ• Ραββί, ἴδε ἡ συκῆ ἣν κατηράσω ἐξήρανται. 22 καὶ ἀποκριθεὶς ὁ Ἰησοῦς λέγει αὐτοῖς• ἔχετε πίστιν Θεοῦ…..
Ο καθένας τώρα μπορεί να βγάλει τα συμπεράσματά του….
Εγώ από την πλευρά μου που συμπεραίνω είναι ότι Αυτοί που έγραψαν αυτά τα κείμενα, που δεν είναι θεόπνευστα αλλά αποκυήματα φαντασίας αγράμματων ανθρώπων (αυτά τα «και» του Μάρκου ούτε παιδάκι του νηπιαγωγείου δεν τα χρησιμοποίει με τέτοια τη συχνότητα) κρίνουν με τα δικά τους παράλογα (Εβραϊκά) μέτρα… Το παράδοξο είναι ότι ενώ τα δύο κείμενα έχουν διαφορά αιώνων δεν βλέπουμε καμία εξέλιξη στην νοοτροπία και στη λογική των δύο κειμένων.