1 Και προσηυχήθη η Άννα, και είπεν, Ευφράνθη η καρδία μου εις τον Κύριον· υψώθη το κέρας μου διά του Κυρίου· επλατύνθη το στόμα μου εναντίον των εχθρών μου· διότι ευφράνθην εις την σωτηρίαν σου. Λουκάς 1:46
2 Δεν υπάρχει άγιος καθώς ο Κύριος· διότι δεν είναι άλλος πλην σου, ουδέ βράχος καθώς ο Θεός ημών. Δευτερονόμιο 3:24, Ψαλμοί 86:8
3 Μη καυχάσθε, μη λαλείτε υπερηφάνως· ας μη εξέλθη μεγαλορρημοσύνη εκ του στόματός σας· διότι ο Κύριος είναι Θεός γνώσεων, και παρ' αυτού σταθμίζονται αι πράξεις.
4 Τα τόξα των δυνατών συνετρίβησαν, και οι αδύνατοι περιεζώσθησαν δύναμιν.
5 Οι κεχορτασμένοι εμίσθωσαν εαυτούς διά άρτον· οι δε πεινώντες έπαυσαν· έως και η στείρα εγέννησεν επτά, η δε πολύτεκνος εξησθένησεν. Ψαλμοί 34:10, Θρήνοι 5:6, Λουκάς 1:53
6 Ο Κύριος θανατόνει και ζωοποιεί· καταβιβάζει εις τον άδην και αναβιβάζει. Δευτερονόμιο 32:39, Ιεζεκιήλ 37:11
7 Ο Κύριος πτωχίζει και πλουτίζει, ταπεινόνει και υψόνει.
8 Ανεγείρει τον πένητα από του χώματος, και ανυψόνει τον πτωχόν από της κοπρίας, διά να καθίση αυτούς μεταξύ των αρχόντων, και να κάμη αυτούς να κληρονομήσωσι θρόνον δόξης· διότι του Κυρίου είναι οι στύλοι της γης, και έστησε την οικουμένην επ' αυτούς. Ιώβ 36:15, Ψαλμοί 113:7, Λουκάς 1:52, Ψαλμοί 24:2, Ψαλμοί 102:25, Ψαλμοί 104:5
9 Θέλει φυλάττει τους πόδας των οσίων αυτού· οι δε ασεβείς θέλουσιν απολεσθή εν τω σκότει· επειδή διά δυνάμεως δεν θέλει υπερισχύσει ο άνθρωπος.
10 Ο Κύριος θέλει συντρίψει τους αντιδίκους αυτού· εξ ουρανού θέλει βροντήσει επ' αυτούς· ο Κύριος θέλει κρίνει τα πέρατα της γής· και θέλει δώσει ισχύν εις τον βασιλέα αυτού, και υψώσει το κέρας του χριστού αυτού. Α' Σαμουήλ 7:10, Ψαλμοί 2:6, Ψαλμοί 89:24
11 Τότε ανεχώρησεν ο Ελκανά εις Ραμάθ προς τον οίκον αυτού. Το δε παιδίον υπηρέτει τον Κύριον ενώπιον Ηλεί του ιερέως.
12 Του Ηλεί όμως οι υιοί ήσαν αχρείοι άνθρωποι δεν εγνώριζον τον Κύριον.
13 Η συνήθεια δε των ιερέων προς τον λαόν ήτο τοιαύτη· ότε τις προσέφερε θυσίαν, ήρχετο ο υπηρέτης του ιερέως, ενώ εψήνετο το κρέας, έχων εις την χείρα αυτού κρεάγραν τριόδοντον·
14 και εβύθιζεν αυτήν εις το κακκάβιον, ή εις τον λέβητα, ή εις την χύτραν, ή εις το χαλκείον· και ο, τι ανεβίβαζεν η κρεάγρα, ελάμβανεν ο ιερεύς δι' εαυτόν. Ούτως έκαμνον προς πάντας τους Ισραηλίτας τους ερχομένους εκεί εις Σηλώ.
15 Πριν έτι καύσωσι το πάχος, ήρχετο ο υπηρέτης του ιερέως, και έλεγε προς τον άνθρωπον τον προσφέροντα την θυσίαν, Δος κρέας διά ψητόν εις τον ιερέα· διότι δεν θέλει να λάβη παρά σου κρέας βρασμένον, αλλά ωμόν.
16 Και εάν ο άνθρωπος έλεγε προς αυτόν, Ας καύσωσι πρώτον το πάχος, και έπειτα λάβε όσον επιθυμεί η ψυχή σου· τότε απεκρίνετο προς αυτόν, Ουχί, αλλά τώρα θέλεις δώσει ειδέ μη, θέλω λάβει μετά βίας.
17 Διά τούτο η αμαρτία των νέων ήτο μεγάλη σφόδρα ενώπιον του Κυρίου· διότι οι άνθρωποι απεστρέφοντο την θυσίαν του Κυρίου.
18 Ο δε Σαμουήλ υπηρέτει ενώπιον του Κυρίου, παιδάριον περιεζωσμένον λινούν εφόδ.
19 Και η μήτηρ αυτού έκαμνεν εις αυτόν επένδυμα μικρόν, και έφερε προς αυτόν κατ' έτος, ότε ανέβαινε μετά του ανδρός αυτής διά να προσφέρη την ετήσιον θυσίαν.
20 Και ευλόγησεν ο Ηλεί τον Ελκανά και την γυναίκα αυτού, λέγων, Ο Κύριος να αποδώση εις σε σπέρμα εκ της γυναικός ταύτης, αντί του δανείου το οποίον εδάνεισεν εις τον Κύριον. Και ανεχώρησαν εις τον τόπον αυτών.
21 Επεσκέφθη δε ο Κύριος την Ανναν· και συνέλαβε και εγέννησε τρείς υιούς και δύο θυγατέρας· το δε παιδίον ο Σαμουήλ εμεγάλονεν ενώπιον του Κυρίου.
22 Ήτο δε ο Ηλεί πολύ γέρων· και ήκουσε πάντα όσα έπραττον οι υιοί αυτού εις πάντα τον Ισραήλ· και ότι εκοιμώντο μετά των γυναικών, των συνερχομένων εις την θύραν της σκηνής του μαρτυρίου.
23 Και είπε προς αυτούς, Διά τι κάμνετε τοιαύτα πράγματα; διότι εγώ ακούω κακά πράγματα διά σας παρά παντός τούτου του λαού·
24 μη, τέκνα μου· διότι δεν είναι καλή η φήμη, την οποίαν εγώ ακούω· σεις κάμνετε τον λαόν του Κυρίου να γίνηται παραβάτης·
25 εάν αμαρτήση άνθρωπος εις άνθρωπον, θέλει ικεσία γίνεσθαι εις τον Θεόν υπέρ αυτού· αλλ' εάν τις αμαρτήση εις τον Κύριον, τις θέλει ικετεύσει υπέρ αυτού; Εκείνοι όμως δεν υπήκουον εις την φωνήν του πατρός αυτών· διότι ο Κύριος ήθελε να θανατώση αυτούς.
26 Το δε παιδίον ο Σαμουήλ εμεγάλονε και ευηρέστει και εις τον Κύριον και εις τους ανθρώπους. Λουκάς 2:52
27 Ήλθε δε άνθρωπός τις του Θεού προς τον Ηλεί και είπε προς αυτόν, Ούτω λέγει Κύριος· Δεν απεκαλύφθην φανερά εις τον οίκον του πατρός σου, ότε αυτοί ήσαν εν τη Αιγύπτω εν τω οίκω του Φαραώ; Πράξεις Αποστόλων 7:25
28 Και δεν εξέλεξα αυτόν εκ πασών των φυλών του Ισραήλ εις εμαυτόν διά ιερέα, διά να κάμνη προσφοράς επί του θυσιαστηρίου μου, να καίη θυμίαμα, να φορή εφόδ ενώπιόν μου; και δεν έδωκα εις τον οίκον του πατρός σου πάσας τας διά πυρός γινομένας προσφοράς των υιών Ισραήλ; Λευιτικό 10:14
29 Διά τι λακτίζετε εις την θυσίαν μου και εις την προσφοράν μου, την οποίαν προσέταξα να κάμνωσιν εν τω κατοικητηρίω μου, και δοξάζεις τους υιούς σου υπέρ εμέ, ώστε να παχύνησθε με το καλήτερον πασών των προσφορών του Ισραήλ του λαού μου; Δευτερονόμιο 32:15
30 Διά τούτο Κύριος ο Θεός του Ισραήλ λέγει, Είπα βεβαίως ότι ο οίκός σου και ο οίκος του πατρός σου ήθελον περιπατεί ενώπιόν μου έως αιώνος· αλλά τώρα ο Κύριος λέγει, Μακράν απ' εμού· διότι τους δοξάζοντάς με θέλω δοξάσει, οι δε καταφρονούντές με θέλουσιν ατιμασθή. 'Εξοδος 28:43, 'Εξοδος 29:9
31 Ιδού, έρχονται ημέραι, ότε θέλω κόψει τον βραχίονά σου και τον βραχίονα του οίκου του πατρός σου, ώστε άνθρωπος γέρων δεν θέλει είσθαι εν τω οίκω σου.
32 Και θέλεις ιδεί εν τω κατοικητηρίω μου αντίπαλον, μεταξύ πάντων των διδομένων αγαθών εις τον Ισραήλ· και δεν θέλει υπάρχει γέρων εν τω οίκω σου εις τον αιώνα.
33 Όντινα δε εκ των ιδικών σου δεν αποκόψω από του θυσιαστηρίου μου, θέλει είσθαι διά να καταναλίσκη τους οφθαλμούς σου και να κατατήκη την ψυχήν σου· πάντες δε οι έκγονοι του οίκου σου θέλουσι τελευτά εις ανδρικήν ηλικίαν.
Source: toksipnitiri
34 Και τούτο θέλει είσθαι σημείον εις σε, το οποίον θέλει ελθεί επί τους δύο υιούς σου, επί Οφνεί και Φινεές· εν μιά ημέρα θέλουσιν αποθάνει αμφότεροι.
35 Και θέλω ανεγείρει εις εμαυτόν ιερέα πιστόν, πράττοντα κατά την καρδίαν μου και κατά την ψυχήν μου· και θέλω οικοδομήσει εις αυτόν οίκον ασφαλή· και θέλει περιπατεί ενώπιον του χριστού μου εις τον αιώνα.
36 Και πας ο εναπολειφθείς εν τω οίκω σου θέλει έρχεσθαι προσπίπτων εις αυτόν διά ολίγον αργύριον και διά κομμάτιον ψωμίου, και θέλει λέγει, Διόρισόν με, παρακαλώ, εις τινά των ιερατικών υπηρεσιών, διά να τρώγω ολίγον άρτον. ΣΑΜΟΥΗΛ .Α---.ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΛΥ ΚΑΡΠΕΡΟΣ Ο ΓΙΑΧΒΕ ΠΕΝΤΕ ΠΑΙΔΙΑ ΜΕ ΜΙΑ ΕΠΙΣΚΕΨΗ??ΠΟΣΑ ΠΑΙΔΙΑ ΕΙΧΕ ΤΕΛΙΚΑ Ο ΓΙΑΧΒΕ??ΠΩΣ ΗΤΑΝ ΜΟΝΟΓΕΝΗΣ Ο ΝΑΖΩΡΑΙΟΣ??ΠΩΣ ΣΥΝΕΒΑΛΕ Η ΑΝΝΑ ΜΕ ΚΡΙΝΟ ΄'Η ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΑ???
Δευτέρα 29 Νοεμβρίου 2010
Τρίτη 23 Νοεμβρίου 2010
Φορολογήστε την εκκλησία ΤΩΡΑ!
ΠΗΓΗ: Το ελληνάκι
Για τον ελληνικό παραλογισμό θα μπορούσαν να γραφτούν πολλά βιβλία. Για την ακρίβεια, από μόνος του θα μπορούσε να δημιουργήσει μία ολόκληρη επιστήμη με πολυετείς έρευνες, προβληματισμούς, debates, κλπ. Πώς θα μπορούσε, άλλωστε, να εξηγηθεί το γεγονός ότι εν μέσω οικονομικής κρίσης που έχουν προκαλέσει τόσο οι διεφθαρμένοι μηχανισμοί ενός Κράτους, όσο και οι χαραμοφάηδες, κουτοπόνηροι, κάτοικοί του, ο πιο πλούσιος οργανισμός αυτού του Κράτους συνεχίζει και μένει στο απυρόβλητο; Μαζί με αυτό τον οργανισμό, στο απυρόβλητο μένουν και τα μαυροφόρα στελέχη του, που όχι μόνο δε συμβάλλουν με τον παραμικρό τρόπο στην οικονομική ανάκαμψη της χώρας, αλλά ανά τακτά χρονικά διαστήματα ασκούν και κριτική σε πολιτικά και κοινωνικά θέματα.
Από την ερχόμενη εβδομάδα, διάφοροι παρτάκηδες θα απαιτήσουν να μην πληρώσουν τα σπασμένα του διεφθαρμένου Κράτους, ενώ το Κράτος θα απαιτήσει περισσότερη βοήθεια από τους παρτάκηδες. Κανείς όμως δεν θα ζητήσει τη συμβολή της εκκλησίας, όπως και κανείς δεν ζήτησε επισήμως εξηγήσεις για τα φασιστικά παραληρήματα διαφόρων Μητροπολιτών τον τελευταίο καιρό. Όλες οι απεργίες θα βλάψουν τα οικονομικά του Κράτους, και οι πορείες θα κατευθυνθούν στα Υπουργεία και τη Βουλή. Όμως, καμία εκκλησία δεν θα αποκλειστεί, ενώ η Μονή Πετράκη θα συνεχίσει τις δουλειές της στο ήσυχο και αδιατάραχτο περιβάλλον του Κολωνακίου.
Η εκκλησία της Ελλάδος Α.Ε. χρήζει μίας ιδιαίτερης ασυλίας, που αποκτά ακόμα και οικονομικό χαρακτήρα στη χειρότερη οικονομική κρίση της μεταπολίτευσης.
Αμέτρητα ακίνητα, δωρεές εκατομμυρίων, ΜΚΟ μαϊμούδες, αφορολόγητες κερδοφόρες Μονές και επιχειρήσεις, που κάθε χρόνο δημιουργούν τεράστιες μαύρες τρύπες στο επίσημο ΑΕΠ της χώρας, «με ευλάβεια και κατάνυξη». Συντάξεις φοβισμένων γιαγιάδων, τεράστιες περιουσίες και κτήματα-φιλέτα αποθανόντων, χρηματικές δωρεές απελπισμένων «αμνών» και ορδές χαμηλόμισθων απελπισμένων, συνεχίζουν να τροφοδοτούν το μεγαλύτερο αδηφάγο τέρας εκτός φορολογικού πλαισίου. Και όσο οι ρασοφόροι μένουν στο απυρόβλητο, τόσο ο κόσμος συνεχίζει να χώνει πενηντάρικα και κατοστάρικα στα ράσα για να βαφτίσει το παιδί του, να ανάψει ένα κερί, να πενθήσει το νεκρό του και να φιγουράρει στο γάμο του.
Η περιουσία της εκκλησίας είναι τόσο μεγάλη που ουδέποτε έχει καταμετρηθεί ολόκληρη στο σύνολό της. Τα στοιχεία για την ακίνητη περιουσία της είναι από τα πιο προσεγγιστικά, αλλά και πάλι είναι χαμηλότερα από τα πραγματικά. Μία καλύτερη εικόνα ισχύει μόνο για τις επίσημες οικονομικές δραστηριότητες της εκκλησίας (όπως εισπράξεις ενοικίων, χαρτοφυλάκιο, κλπ), και φυσικά πουθενά δεν εκτιμώνται τα «χαρτζιλίκια» των παπάδων, και οι δωρεές που καθημερινά φουσκώνουν το εκκλησιαστικό αποθεματικό.
Μέσα σε όλη αυτή την απάτη, και εν μέσω της παράλογης ανταλλαγής κατηγοριών μεταξύ εργαζομένων και Κράτους, τα ρασοφόρα golden boys συνεχίζουν και τρίβουν «ευλαβικά» τις χοντρές κοιλιές τους. Είναι καιρός, τα βλέμματα να στραφούν όχι μόνον στους ύπερ-έχοντες, αλλά κυρίως σε αυτούς που ανέκαθεν την έβγαζαν καθαρή και πάντα ελίσσονταν μακριά από τις οικονομικές υποχρεώσεις του κοινωνικού μας συνόλου, ενώ εκείνοι συνέχιζαν να θησαυρίζουν. Είναι καιρός, το αίτημα της ουσιαστικής φορολόγησης της εκκλησίας, να γίνει δυνατό και επιτακτικό από όσο περισσότερο κόσμο γίνεται.
Τις τελευταίες μέρες έχει ξεκινήσει μία επίσημη διαδικτυακή συλλογή υπογραφών για τη φορολόγηση της εκκλησίας. Υπογράψτε όσοι συμφωνείτε και γνωστοποιείστε το petition με όποιον τρόπο μπορείτε.
Πέμπτη 18 Νοεμβρίου 2010
Τρίτη 16 Νοεμβρίου 2010
ΓΙΑΤΙ ΜΑΣ ΕΠΕΒΑΛΑΝ ΔΙΑ ΤΗΣ ΒΙΑΣ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟ ΟΙ ΡΩΜΑΙΟΙ
Πηγή: athriskos.grhttp://www.athriskos.gr/modules/news/article.php?storyid=1499
Του Ι. Θεοδωρόπουλου
«Και ου μόνον κατά των λίθων επέδειξαν τον Χριστιανικόν ζήλον των οι ακάματοι εκείνοι ειδωλοθραυσται αλλά και κατά των δύστυχων εκείνων, όσους υποπτεύοντο εμμένοντας είς των πατέρων των την θρησκείαν. Ο σφάζων πρόβατον προς οικογενειακήν ευωχίαν, ό προσφέρων άνθη εις τον τάφον του πατρός του, ο συλλέγων χαμαίμηλα είς το φως της σελήνης, ο αρωματίζων την οικίαν του η φέρων περί τον τράχηλον φυλακτήριον κατά του πυρετου κατεμηνύετο υπό κοκκουλοφόρων κατασκόπων ως μάγος η ειδωλολάτρης, κατεβαρύνετο δι’ αλύσεων και εστέλλετο είς Σκυθούπολιν, όπου είχε στηθη το Χριστιανικόν Κρεουργειον.» Ε. Ροΐδης
Ο Αυτοκράτορας (Μέγας) Κωνσταντίνος αφού ανέλαβε τα ινία της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας με την βοήθεια των Χριστιανών, βρέθηκε προ του μεγάλου προβλήματος που ήταν η ακεραιότητα της Αυτοκρατορίας. Η Αυτοκρατορία ήταν αχανής, μια είδηση από τα πέρατα της επικράτειας για να φθάσει στην πρωτεύουσα έφτανε πολλές φορές μετά από τρεις μήνες. Οι κατακτήσεις είχαν σταματήσει, και νέος χρυσός δεν εισέρρεε στα ταμεία του κράτους. Έτσι ήταν αδύνατον να διατηρείτε αρκετός και ικανός στρατός για την προστασία των συνόρων.
Την Αυτοκρατορία αποτελούσαν ένα πλήθος ετεροκλήτων λαών και συναντούσες πλήθος γλωσσών, θρησκειών, και τοπικών ιδιαιτεροτήτων. Όλοι αυτοί οι λαοί δεν είχαν τίποτα το κοινό, και στο μυαλό τους πάντα υπήρχε η σκέψη το πώς θα αποτινάξουν το Ρωμαϊκό ζυγό, και γενικώς δεν αισθάνονταν ως Ρωμαίοι πολίτες.
Στο μυαλό του Κωνσταντίνου συνεχώς περιστρέφονταν η λύση του προβλήματος. Αναγκάστηκε λοιπόν να πάρει δύο σημαντικότατες αποφάσεις, που έμελλε να παίξουν καθοριστικό ρόλο για την τύχη της Αυτοκρατορίας, αλλά και την ιστορική εξέλιξη του Δυτικού κόσμου.
Η πρώτη ήταν να χτίσει μια νέα πρωτεύουσα σε ένα –γεωγραφικά- καλύτερο μέρος. Η δεύτερη να δώσει σε αυτούς τους λαούς που αποτελούσαν την Αυτοκρατορία, και τίποτα το κοινό δεν τους συνέδεε, κάτι κοινό, ώστε να δέσει ως ενιαίο κράτος. Αυτό θα ήταν ένας Θεός. –συνταγή δοκιμασμένη με επιτυχία από τον Μωϋσή. – Ο Χριστιανισμός ήταν η λύση, διότι ήταν η μόνη μονοθεϊστική θρησκεία, αλλά είχε ήδη και αρκετούς πιστούς.
Η δια της βίας σε πρώτη φάση επιβολή της νέας θρησκείας ήταν αδύνατος, διότι οι πιστοί της ήταν μειοψηφία. Το πρώτο βήμα έγινε με το διάταγμα των Μεδιολάνων- το περί ανεξιθρησκίας- Το δεύτερο βήμα ήταν να παροτρύνει τους επισκόπους να προχωρήσουν στην πρώτη οικουμενική σύνοδο το 325. Εκεί τους ζήτησε να καθορίσουν με σαφήνεια το τι πρεσβεύει η νέα θρησκεία, χωρίς αιρέσεις, χωρίς σκοτεινά σημεία. Δεν δίστασε ακόμη να διακόψει τις φιλικές του σχέσεις με τον Άρειο καθ’ ότι αυτός υποστήριζε ότι ο Χριστός δεν είναι ομοούσιος με τον Πατέρα του, θέση που δεν συμφωνούσε η πλειοψηφία των Επισκόπων. Το πιστεύω της νέας θρησκείας επικύρωσε με διάταγμα ο Αυτοκράτωρ Κωνσταντίνος.
Πέρασαν αρκετά χρόνια και η μειοψηφία των Χριστιανών έτεινε να γίνει πλειοψηφία σε όλους τους λαούς της Αυτοκρατορίας πλην των Ελλήνων. Οι Έλληνες που είχαν αναδείξει ένα πλήθος φιλοσόφων, και υπερείχαν συντριπτικά, πνευματικά, και πολιτιστικά, τους ήταν αδιανόητο να αποδεχθούν μια νέα ξενόφερτη, ανατολίτικη θρησκεία. Η δική τους θρησκεία ήταν άρρητα δεμένη με την Αρχιτεκτονική, την γλυπτική, την ζωγραφική, το θέατρο, την ρητορική, την ποίηση, και γενικά ήταν τρόπος ζωής. Αλλά και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι Έλληνες έλεγαν υποτιμώντας τους άλλους λαούς -- Πας μη Έλλην είναι βάρβαρος – Αυτή λοιπόν την υπεροχή τους έμελλε να την πληρώσουν πολύ ακριβά, και με πολύ αίμα.
Η με δόλιο τρόπο παραπλάνηση, και σφαγή 7.000 Ελλήνων της Θεσσαλονίκης, και κατά άλλους 15.000. –με προφανή αιτία—στον Ιππόδρομο της πόλης τους το 390 κατόπιν διαταγής του Αυτοκράτορα Θεοδοσίου, ήταν η αρχή των δεινών που θα ακολουθούσαν, για τους Έλληνες. Για αυτή την εγκληματική του πράξη τον Θεοδόσιο επέπληξε με επιστολή του ο Πατριάρχης Αμβρόσιος, και τον τιμώρησε με ένα χρόνο ακοινωνησία…… Επίσης η Εκκλησία μας δεν τον ξέχασε και τον τιμώρησε…δεόντως τον ανακήρυξε…Άγιο. Δεν μας ξενίζει το γεγονός γιατί τον Αυτοκράτορα Κωνσταντίνο και τη μητέρα του Ελένη και αυτούς ανακήρυξε Αγίους παρ’ ότι ο πρώτος διέταξε να φονεύσουν καθ’ υπόδειξη της μητέρας του ( Αγίας ) Ελένης, τη γυναίκα του Φαύστα. Επίσης τον γιο του Κρίσπο και τον γαμβρό του Λικίνιο, αν και είχε υποσχεθεί με όρκο στην αδελφή του Κωνστάντια ότι δεν θα τον θανατώσει.
Το 392 ο Αυτοκράτορας Θεοδόσιος καθόρισε ως επίσημη και μοναδική θρησκεία της Αυτοκρατορίας τον Χριστιανισμό, και όποιος προβαίνει σε ιεροτελεστίες προς τιμήν των παλιών Θεών, θα τιμωρείτε με θάνατο, και με δήμευση της περιουσίας του. Το τι επακολούθησε δεν μπορεί να το συλλάβει ανθρώπινος νους. Δεν ήταν μόνο οι διωγμοί των Ελλήνων από τους Χριστιανούς αλλά και όλα αυτά τα απερίγραπτου τέχνης Αριστουργήματα του Φειδία, του Πραξιτέλη, του Μύρωνος, του Αλκαμένους, του Πολυκλείτου παρεδόθησαν στην καταστροφική μανία των Χριστιανών.
Ο μεγάλος Νεοέλληνας συγγραφέας Εμμανουήλ Ροϊδης γράφει χαρακτηριστικά.
«Και ου μόνον κατά των λίθων επέδειξαν τον Χριστιανικόν ζήλον των οι ακάματοι εκείνοι ειδωλοθραυσται αλλά και κατά των δύστυχων εκείνων, όσους υποπτεύοντο εμμένοντας είς των πατέρων των την θρησκείαν. Ο σφάζων πρόβατον προς οικογενειακήν ευωχίαν, ό προσφέρων άνθη εις τον τάφον του πατρός του, ο συλλέγων χαμαίμηλα είς το φως της σελήνης, ο αρωματίζων την οικίαν του η φέρων περί τον τράχηλον φυλακτήριον κατά του πυρετου κατεμηνύετο υπό κοκκουλοφόρων κατασκόπων ως μάγος η ειδωλολάτρης, κατεβαρύνετο δι’ αλύσεων και εστέλλετο είς Σκυθούπολιν, όπου είχε στηθη το Χριστιανικόν Κρεουργειον.»
Εύκολα αντιλαμβάνεται κάποιος ποίοι ήταν οι κουκουλοφόροι…….
Του Ι. Θεοδωρόπουλου
«Και ου μόνον κατά των λίθων επέδειξαν τον Χριστιανικόν ζήλον των οι ακάματοι εκείνοι ειδωλοθραυσται αλλά και κατά των δύστυχων εκείνων, όσους υποπτεύοντο εμμένοντας είς των πατέρων των την θρησκείαν. Ο σφάζων πρόβατον προς οικογενειακήν ευωχίαν, ό προσφέρων άνθη εις τον τάφον του πατρός του, ο συλλέγων χαμαίμηλα είς το φως της σελήνης, ο αρωματίζων την οικίαν του η φέρων περί τον τράχηλον φυλακτήριον κατά του πυρετου κατεμηνύετο υπό κοκκουλοφόρων κατασκόπων ως μάγος η ειδωλολάτρης, κατεβαρύνετο δι’ αλύσεων και εστέλλετο είς Σκυθούπολιν, όπου είχε στηθη το Χριστιανικόν Κρεουργειον.» Ε. Ροΐδης
Ο Αυτοκράτορας (Μέγας) Κωνσταντίνος αφού ανέλαβε τα ινία της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας με την βοήθεια των Χριστιανών, βρέθηκε προ του μεγάλου προβλήματος που ήταν η ακεραιότητα της Αυτοκρατορίας. Η Αυτοκρατορία ήταν αχανής, μια είδηση από τα πέρατα της επικράτειας για να φθάσει στην πρωτεύουσα έφτανε πολλές φορές μετά από τρεις μήνες. Οι κατακτήσεις είχαν σταματήσει, και νέος χρυσός δεν εισέρρεε στα ταμεία του κράτους. Έτσι ήταν αδύνατον να διατηρείτε αρκετός και ικανός στρατός για την προστασία των συνόρων.
Την Αυτοκρατορία αποτελούσαν ένα πλήθος ετεροκλήτων λαών και συναντούσες πλήθος γλωσσών, θρησκειών, και τοπικών ιδιαιτεροτήτων. Όλοι αυτοί οι λαοί δεν είχαν τίποτα το κοινό, και στο μυαλό τους πάντα υπήρχε η σκέψη το πώς θα αποτινάξουν το Ρωμαϊκό ζυγό, και γενικώς δεν αισθάνονταν ως Ρωμαίοι πολίτες.
Στο μυαλό του Κωνσταντίνου συνεχώς περιστρέφονταν η λύση του προβλήματος. Αναγκάστηκε λοιπόν να πάρει δύο σημαντικότατες αποφάσεις, που έμελλε να παίξουν καθοριστικό ρόλο για την τύχη της Αυτοκρατορίας, αλλά και την ιστορική εξέλιξη του Δυτικού κόσμου.
Η πρώτη ήταν να χτίσει μια νέα πρωτεύουσα σε ένα –γεωγραφικά- καλύτερο μέρος. Η δεύτερη να δώσει σε αυτούς τους λαούς που αποτελούσαν την Αυτοκρατορία, και τίποτα το κοινό δεν τους συνέδεε, κάτι κοινό, ώστε να δέσει ως ενιαίο κράτος. Αυτό θα ήταν ένας Θεός. –συνταγή δοκιμασμένη με επιτυχία από τον Μωϋσή. – Ο Χριστιανισμός ήταν η λύση, διότι ήταν η μόνη μονοθεϊστική θρησκεία, αλλά είχε ήδη και αρκετούς πιστούς.
Η δια της βίας σε πρώτη φάση επιβολή της νέας θρησκείας ήταν αδύνατος, διότι οι πιστοί της ήταν μειοψηφία. Το πρώτο βήμα έγινε με το διάταγμα των Μεδιολάνων- το περί ανεξιθρησκίας- Το δεύτερο βήμα ήταν να παροτρύνει τους επισκόπους να προχωρήσουν στην πρώτη οικουμενική σύνοδο το 325. Εκεί τους ζήτησε να καθορίσουν με σαφήνεια το τι πρεσβεύει η νέα θρησκεία, χωρίς αιρέσεις, χωρίς σκοτεινά σημεία. Δεν δίστασε ακόμη να διακόψει τις φιλικές του σχέσεις με τον Άρειο καθ’ ότι αυτός υποστήριζε ότι ο Χριστός δεν είναι ομοούσιος με τον Πατέρα του, θέση που δεν συμφωνούσε η πλειοψηφία των Επισκόπων. Το πιστεύω της νέας θρησκείας επικύρωσε με διάταγμα ο Αυτοκράτωρ Κωνσταντίνος.
Πέρασαν αρκετά χρόνια και η μειοψηφία των Χριστιανών έτεινε να γίνει πλειοψηφία σε όλους τους λαούς της Αυτοκρατορίας πλην των Ελλήνων. Οι Έλληνες που είχαν αναδείξει ένα πλήθος φιλοσόφων, και υπερείχαν συντριπτικά, πνευματικά, και πολιτιστικά, τους ήταν αδιανόητο να αποδεχθούν μια νέα ξενόφερτη, ανατολίτικη θρησκεία. Η δική τους θρησκεία ήταν άρρητα δεμένη με την Αρχιτεκτονική, την γλυπτική, την ζωγραφική, το θέατρο, την ρητορική, την ποίηση, και γενικά ήταν τρόπος ζωής. Αλλά και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι Έλληνες έλεγαν υποτιμώντας τους άλλους λαούς -- Πας μη Έλλην είναι βάρβαρος – Αυτή λοιπόν την υπεροχή τους έμελλε να την πληρώσουν πολύ ακριβά, και με πολύ αίμα.
Η με δόλιο τρόπο παραπλάνηση, και σφαγή 7.000 Ελλήνων της Θεσσαλονίκης, και κατά άλλους 15.000. –με προφανή αιτία—στον Ιππόδρομο της πόλης τους το 390 κατόπιν διαταγής του Αυτοκράτορα Θεοδοσίου, ήταν η αρχή των δεινών που θα ακολουθούσαν, για τους Έλληνες. Για αυτή την εγκληματική του πράξη τον Θεοδόσιο επέπληξε με επιστολή του ο Πατριάρχης Αμβρόσιος, και τον τιμώρησε με ένα χρόνο ακοινωνησία…… Επίσης η Εκκλησία μας δεν τον ξέχασε και τον τιμώρησε…δεόντως τον ανακήρυξε…Άγιο. Δεν μας ξενίζει το γεγονός γιατί τον Αυτοκράτορα Κωνσταντίνο και τη μητέρα του Ελένη και αυτούς ανακήρυξε Αγίους παρ’ ότι ο πρώτος διέταξε να φονεύσουν καθ’ υπόδειξη της μητέρας του ( Αγίας ) Ελένης, τη γυναίκα του Φαύστα. Επίσης τον γιο του Κρίσπο και τον γαμβρό του Λικίνιο, αν και είχε υποσχεθεί με όρκο στην αδελφή του Κωνστάντια ότι δεν θα τον θανατώσει.
Το 392 ο Αυτοκράτορας Θεοδόσιος καθόρισε ως επίσημη και μοναδική θρησκεία της Αυτοκρατορίας τον Χριστιανισμό, και όποιος προβαίνει σε ιεροτελεστίες προς τιμήν των παλιών Θεών, θα τιμωρείτε με θάνατο, και με δήμευση της περιουσίας του. Το τι επακολούθησε δεν μπορεί να το συλλάβει ανθρώπινος νους. Δεν ήταν μόνο οι διωγμοί των Ελλήνων από τους Χριστιανούς αλλά και όλα αυτά τα απερίγραπτου τέχνης Αριστουργήματα του Φειδία, του Πραξιτέλη, του Μύρωνος, του Αλκαμένους, του Πολυκλείτου παρεδόθησαν στην καταστροφική μανία των Χριστιανών.
Ο μεγάλος Νεοέλληνας συγγραφέας Εμμανουήλ Ροϊδης γράφει χαρακτηριστικά.
«Και ου μόνον κατά των λίθων επέδειξαν τον Χριστιανικόν ζήλον των οι ακάματοι εκείνοι ειδωλοθραυσται αλλά και κατά των δύστυχων εκείνων, όσους υποπτεύοντο εμμένοντας είς των πατέρων των την θρησκείαν. Ο σφάζων πρόβατον προς οικογενειακήν ευωχίαν, ό προσφέρων άνθη εις τον τάφον του πατρός του, ο συλλέγων χαμαίμηλα είς το φως της σελήνης, ο αρωματίζων την οικίαν του η φέρων περί τον τράχηλον φυλακτήριον κατά του πυρετου κατεμηνύετο υπό κοκκουλοφόρων κατασκόπων ως μάγος η ειδωλολάτρης, κατεβαρύνετο δι’ αλύσεων και εστέλλετο είς Σκυθούπολιν, όπου είχε στηθη το Χριστιανικόν Κρεουργειον.»
Εύκολα αντιλαμβάνεται κάποιος ποίοι ήταν οι κουκουλοφόροι…….
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)